اولِ دفتر به نام ايزد دانا !

صانعپروردگارِ حيّ توانا !

اكبر و اعظم ، خداي عالَم و آدم

صورت هوب آفريد و سيرت زيبا

 از در بخشندگي و بنده نوازي

مرغ هوا را نصيب و ماهي دريا

قسمت خود مي خورند منُعم و درويش

روزي خود مي برند پشّه و عنقا !

شربت نوش آفريد از مگسِ نحل

نخل تناور كند ز دانة خرما

هركه نداند سپاسِ نعمت امروز

حيف خورَدبر نصيب رحمت فردا

بارخدايا مهيمنّيو مدبّر

وز همه عيبي مقدسّي و مبرّا !

ما نتوانيمحقّ حمد تو گفتن

با همه كرّوبيان عالم بالا

سعدي از آنجا كه فهم اوست ور نه كمال تو و وهم كي رسد آنجا ؟!

سخن گفت